Blogu sadece özel günlerde eli öpülen, hali hatrı sorulan uzak akrabaya çevirdim ya helal olsun bana! Ama elimde değil, elim gitmiyor, o el öpülüyor. Eskiden hiçbir şey olmayan hayatımdaki bir sürü abuk sabuk detayı buradan dünyalara (plural!) duyururken şimdi eskiye nazaran daha hareketli ve de bereketli olan vukuatlarımı paylaşasım gelmiyor. Aynı şey diğer ortamlarda da geçerli biraz, kıstım kendimi, toplumsal gündemsel şeyler dışında özelimle ilgili bir şeyi çok nadir duyuruyorum. Acep n'oldu bana recep?

Gerçi yakında istesem de paylaşamayacağım galiba, recep hepimizi toptan kısacak bu gidişle. O zaman başlarız yine ıssız adadan yayına, hadi bakalım!

Bunun haricinde size söylemek istediğim bir şey yok sevgili okuryan. Nasılsın, iyi misin? Sağlığın yerinde mi? Keyifler iyi mi? Ya çoluk çocuk, torun torbalak? Oh, çok şükür. Ay azıcık şu börekten de al, n'olur darılırım valla. Bu kış da pek kurak geçti, hiç yağmur yok, yazın napçez acep? Neyse artık, bir dahaki bayrama görüşürüz cınım, çok öptüm!

Durun ayol, Derslerle Başım Dertte'nin 6. (yazıyla altıncı) ve son kitabı da çıktı; Benim Abim Bir Kahraman almadan gitmeyin ha! Hadi selametle!