Balık, küçük kırmızı balık... Boğuluyordu... Yeniyetme, sivilceli, şımarık ve arsız bir çocuk tarafından içine konulduğu ufak, yuvarlak kavanozda yavaş yavaş ölüyordu... Aptal çocuk yüzünü cama yapıştırmış pörtlek gözleriyle ona bakarken zavallı kırmızı balık yaşam mücadelesi veriyor, çırpınıyordu ümitsizce, öleceğini biliyordu. Çocuksa çatlak ergen sesiyle hain kahkahalar atarak onu izliyor, eğleniyordu. Bilmiyordu; bu balık, tuhaf ama onu seviyordu...
Balık cama yaklaştı, tam çocuğun tombul suratının önünde durdu. Bir açıp bir kapadığı balık ağzını cama dayadı ve onu öptü. Minik ve kırmızı bir balık öpücüğü... Çocuk şaşırdı, kahkahası yarıda kesildi. Şimdi hangisi alıktı?!
***
Berrak sudaki kırmızı balık*
Sana canım demek için
Canımdan bir parça ve
Işıksız gecelerin sessiz özgürlüklerini verdim
Dışı sevda
İçi zindan değilim artık
(pilli bebek*)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder