BEN
Kırık bir şemsiyeyim ben
Küçük bir esintiye bile direnemeyen
Dümeni kırık bir gemiyim ben
Fırtınada yolunu kaybetmiş
Koca sularda karayı arayan
Kaybolan bir çocuğum ben
Annesini arayan
Tek yapabildiği
Gözyaşı dökmek olan
Kuyunun dibinde bir taşım ben
Olanca güçle atılan
Oradan kurtulma umudu kalmayan
Gökten düşen bir damlayım ben
İnerken neşe çığlıkları atan
Sert çarpmanın ardından sesi çıkmayan
Labirentte bir fareyim ben
Peynirini ararken
Yalnızlığı ile başbaşa kalan
Dumanı tüten bir trenim ben
"Çuf çuf" seslerinin arkasında kalan
Sessizliğin içinde kaybolan
Bir hiçim ben
Hiçliklerle dolu dünyada
Bir hiçi arayan
Bir tükenmez kalemim ben
Adı "tükenmez" olsa da
Mürekkebi bittiğinde tükenmiş olan
Ağaç dibinde çıkan yabani bir otum ben
Güneş ışığını alamayan
Kimsenin farketmediği, yalnız bir yabani ot!
imza: aslında hiç değil, herşey olan bir arkadaşım... keşke ben de böyle güzel ifade edebilsem ;)
1 yorum:
ben de işte budur diyorum; hele ki gridlock'çuğum beni bile sevdiğini söylediyse bu şiir kitleye(!) ulaşmıştır diyorum ve saygıyla selamlıyorum! devam devam... :))
Yorum Gönder